Teun Hocks, Untitled (2003), Part. coll.
We zitten weer in de donkerste dagen van het jaar. Letterlijk, maar ook figuurlijk. We dachten nog niet zo lang geleden de coronacrisis onder controle te hebben, en het ‘normale’ leven weer min of meer te kunnen opvatten, maar niets is minder waar. Het lijkt wel, alsof we terug bij af zijn. De media overspoelen ons met nieuwe, strenge maatregelen. Woorden als ‘boosterhaast’ en ‘prikspijt’ liggen voor in de mond. Het vieren van de feestdagen in de grote familie- of vriendenkring zit er voor de tweede keer op een rij niet in. Alles moet dus weer in het klein. Maar is dat zo erg? Het heeft wel wat, zo’n kleine, intieme kring rond wat kaarslicht. Er vinden vast meer mooie gesprekken plaats dan in een kamer die uitpuilt van de mensen. Een stukje rust in een doorgaans hectische maand.
