‘….deze afgelegen plaats….deze woestijn tussen twee schuimende zeeën…. Als je een schilder bent, volg ons dan naar hier, want je zult hier een overvloed aan onderwerpen vinden om te schilderen. Hier is een omgeving die tot dichten aanzet….’
(Hans Christian Andersen, 1859)
Met de krantenfoto’s van overvolle stranden in het Hemelvaartweekend nog vers in het geheugen, dacht ik met enige weemoed terug aan deze afgelegen plaats ‘tussen twee zeeën’, die ik in 2013 bezocht: het Deense vissersdorp Skagen op het uiterste, noordelijke puntje van Jutland. Hier markeert een zanderige landtong de grens tussen de Noord- en Oostzee, die hier letterlijk op elkaar botsen, wat te zien is in de beslist ongewone branding. Het strand is er weids, licht, en vooral…. leeg. Pakweg honderdvijftig jaar geleden ontstond hier echter een belangrijke Deense kunstenaarskolonie.
P.S. Krøyer, Zuidstrand van Skagen (1883), Kunsthalle, Kiel Zuidstrand van Skagen (2013)