(On)gelopen paden (2024)
Dit blog is anders dan anders. Het gaat over kunst, jawel, natuurlijk. Maar het is ook een heel persoonlijk verhaal. Toen COVID plotsklaps de wereld stillegde en we allemaal thuis moesten blijven, begon ik aan een maandelijks kunstblog. De COVID crisis is inmiddels voorbij, maar helaas niet voor iedereen en ook niet voor mij. Post-COVID beheerst al anderhalf jaar mijn leven met forse beperkingen en geen merkbare vooruitgang. Trouwe lezers hebben vast wel opgemerkt dat de blogs allang niet meer maandelijks verschijnen. Deze aanslag op mijn gezondheid werpt me keihard terug op mezelf en dwingt me na te denken over wat was, wat niet meer terugkomt, en wat nog wel mogelijk is. Het is een zoektocht naar nieuwe wegen. Dit is de aanzet geworden voor een heel persoonlijk kunstproject: (On)gelopen Paden.
Gelopen paden, dat zijn er veel: in eigen land, in Zwitserland, Oostenrijk, Engeland, Ierland, Scandinavië, Nieuw Zeeland… Rugzakje op, bergschoenen aan en de paden op. Genieten van de cadans van het lopen, de uitzichten, de natuur, de boterham ‘op de vuist’. Ik heb het allemaal kunnen doen, totdat dit door COVID, en de gevolgen daarvan, definitief tot de verleden tijd is gaan behoren.
Er zijn nog zoveel paden die ik zou willen bewandelen, op zoveel mooie plekken ter wereld: ongelopen paden. Ik kan het fysiek niet meer en wil trouwens ook niet meer in het vliegtuig stappen. De uitdaging bestaat nu uit het zoeken naar nieuwe wegen, letterlijk en figuurlijk, nieuwe paden die wél te belopen zijn, dicht(er) bij huis, desnoods vanuit een gemakkelijke stoel, kijkend naar een mooie natuurdocumentaire. Het inspireerde me tot het maken van kleine tekeningen van paden, plekken waarnaar mijn hart uitging en uitgaat, gelopen, ongelopen, of ontsproten uit mijn verbeelding. Mijn materiaal is contépotlood, houtskool en siberisch krijt. Alles noodgedwongen op klein formaat en gedoseerd: soms gebeurt er een tijdje niets, en soms zijn daar zomaar twee tekeningen in een week.
Ik heb er een ongelooflijk plezier in en ontdek dat het leven op ansichtkaartformaat ook de moeite waard kan zijn. Waar dit project ooit op uit gaat lopen, geen idee, maar een kleine selectie van de ‘oogst’ tot nu toe wil ik vast met jullie delen.
Parallel aan dit proces ben ik het afgelopen jaar bezig geweest met het experimenteren met zelf stoken van houtskool van verschillende houtsoorten, wat een ontspannend en verrassend gemakkelijk werkje blijkt te zijn. Ik werk al lang en graag met houtskool (zie hier), maar na de prachtige tentoonstelling Houtskool, vorig jaar in het Rijksmuseum in Enschede, werd deze vlam (letterlijk) aangewakkerd. Eén van de daar exposerende kunstenaars was Lisanne Sloots. Van haar had ik al een paar jaar een boekje in huis, Houtskool, waarin zij verslag doet van haar stook-experimenten. Na de tentoonstelling in Enschede zocht ik haar boek weer op en gebruikte het als inspirerende handleiding om zelf aan de slag te gaan. En wat is er nou ontspannender dan een paar uur lang op je gemak in een houtvuurtje te staren en er zo nu en dan een blikje in te leggen of uit te halen… ik ben sowieso dol op een vuurtje stoken en heb het idee dat zoiets een paar oer-genen in mijn wakker maakt.
Deze experimenten bleken voldoende aanstekelijk om er met ons Deense Dames Kollektief ook een paar stooksessies aan te wijden, wat zeer bruikbaar tekenmateriaal opleverde. Het boeiende is de ervaring dat verschillende houtsoorten ook zeer verschillende kwaliteiten houtskool opleveren: bijvoorbeeld hard (bv. larix, appel), érg zacht (berk), grofkorrelig (tamme kastanje) of juist met een hele fijne structuur (magnolia). Ook de intensiteit van het zwart en de nuances in grijstinten verschillen nogal. Ik begrijp nu ook waarom de houtskool die verkocht wordt in zaken voor kunstenaarsbenodigdheden, vrijwel altijd wilg is: wilg levert een stevige, tegelijk zachte en fijnkorrelige houtskool op met enorm veel nuances van diepzwart tot het meest nevelige grijs.
(zelfgestookte houtskool: wilg)
(zelfgestookte houtskool: berk, appel)
(zelfgestookte houtskool: berk, appel)De eerste resultaten van deze experimenten, plus een paar van mijn (on)gelopen paden, zijn te zien in de tentoonstelling van werk van het Deense Dames Kollektief tijdens de Lochemse Kunstroute.
Zaterdag 19, zondag 20 en maandag 21 april van 11:00 – 17:00 uur.
Locatie: Hoog Langen, Barchemseweg 99, Lochem.
Echt mooi Marijke! Vaak heeft de combinatie zwart-wit een diepere impact dan kleur. Er hangt een soort prettige weemoed rond je schetsen.
De aanslag op je gezondheid is heftig. Wat een akelig virus toch. Je accu is sneller leeg, je kunt minder, je moet stappen terug doen. Dat is niet niks. (On)gelopen paden bieden enig tegenwicht, want ze zijn echt prachtig. Ook de titel is mooi gekozen. Ga dus vooral door op dit koolstofpad! We lopen graag met je mee.
Ha Marijke,
Jouw paden ontsluiten gebieden die tot de moeilijkst begaanbare behoren en zich sowieso al niet gemakkelijk laten vinden. Slechts de kleine stappen overbruggen de grote afstand. Je moed is inspirerend – net als je schitterende, feeërieke tekeningen in dat wonderlijke houtskool.
Dank je voor je persoonlijke verhaal. Wat mooi dat je een pad ingeslagen bent dat voor jou wel begaanbaar is. Het zoeken naar wat nog wel kan inspireert. Prachtige werk, Marijke!
Wat mooi Marijke om te lezen en te zien hoe je nieuwe paden vond en vind om te gaan. Je maakt daarmee van jezelf een inspirerend voorbeeld om na te volgen.
Mooi, Schwesterlein,
En het thema spreekt mij aan…
Fijn om weer een blog van je te lezen! Ik ben heel blij dat je weer creatief bezig bent. Jouw persoonlijke verhaal erbij maakt het heel bijzonder en inspirerend. Dankjewel dat je het met ons wilde delen!
Verrassend en fijn dat je weer inspiratie gevonden hebt. Ik vind de ongelopen paden een uitdaging, maar een beetje smal voor een rollator. Wie weet vind ik een nog ongezien pad, te lopen of te bedenken.
Een prachtig resultaat met het zelfgestookte houtskool.
Wat fijn dat je creativiteit weer een pad gevonden heeft, dat tot hele mooie resultaten leidt!
Blij weer van je te horen,lezen en werk te bewonderen!!
Heel mooi.