In veel kerken is een kruisweg te vinden met veertien staties, die het lijdensverhaal van Jezus illustreren. Het verhaal van deze kruisweg kan echter ook gezien worden als een metafoor voor de menselijke levensweg: een bij uitstek aardse kringloop van geboorte, bloei, dood en nieuwe lente. Een verhaal dat niet kerk-breed, maar universeel, mens-breed verteld kan worden. Uitgaande van dit gegeven, en in samenwerking met schrijver en dichter Steven van Campen, ontstond het boek Een diepe voor in de aarde. Weg van mensen: veertien kruiswegstaties in woord en beeld. Dit boek kwam in 2008 uit bij Uitgeverij Skandalon, en sindsdien worden de veertien staties op uiteenlopende locaties in het hele land geëxposeerd. Dit jaar is dat vanwege de Covid19-restricties echter niet mogelijk. In plaats daarvan heb ik een meditatieve impressie van Een diepe voor in de aarde gemaakt, in de vorm van een korte film.

In verreweg de meeste, zo niet alle, rooms-katholieke kerken is een kruisweg te vinden met veertien staties: veertien kunstwerken, die in een door traditie vastgestelde volgorde stap voor stap verhalen van het lijden en sterven van Jezus. In de veertigdagentijd, aanlopend naar Pasen, wordt altijd extra aandacht aan deze weg besteed. De thematiek van de kruisweg in de kunst heeft mij, als protestant, niettemin lang gefascineerd. In de jaren 2006 en 2007 hield ik me er om diverse redenen intensief mee bezig, aanvankelijk in de context van een land art project, in samenwerking met andere kunstenaars, in de gemeente Lochem.

Maar ook in de stilte van mijn eigen atelier bleef deze thematiek mij vrij letterlijk bezighouden – niet in het minst vanwege het zeer kort na elkaar overlijden van mijn ouders. De kruisweg is voor mij in de eerste plaats vooral een menselijk verhaal: een metafoor voor onze  aardse levensweg. Dit alles mondde in 2008 uit in het boek Een diepe voor in de aarde. Weg van mensen. Parallel aan de veertien schilderingen die ik maakte, en die in dit boek zijn opgenomen, loopt eenzelfde weg, maar dan in de woorden van Steven van Campen, met wie ik vaker samenwerkte in kunstprojecten.

Ons vertrekpunt voor Een diepe voor in de aarde was weliswaar de traditionele kruisweg, maar in deze Weg van mensen hebben wij vooral geprobeerd om vorm te geven aan onze eigen, aardse kwetsbaarheid, aan ervaringen die niet zelden diepe voren trekken in ons verborgen, innerlijke leven. Zonder daarbij te vergeten, dat het ook altijd weer lente wordt.

Er gebeurde vervolgens iets, wat Steven en ik absoluut niet hadden voorzien: sinds het boek in 2008 uitkwam, reizen de werken van Een diepe voor in de aarde. Weg van mensen jaarlijks door het land. Kerken, galeries en instellingen staan in de rij voor een expositie, of gebruiken teksten en beeldmateriaal in bezinningsprojecten. In 2020, maar ook nu, bleek expositie van het werk echter niet mogelijk vanwege de Covid19-restricties. Daarom besloot ik een meditatieve impressie van deze Weg van mensen te maken, in de vorm van een korte film (ca. 10 minuten):

Overigens is het boek Een diepe voor in de aarde. Weg van mensen (ISBN 978-90-76564-52-4) momenteel bij Uitgeverij Skandalon in de aanbieding voor €12,25 (i.p.v. €24,50)

Ere wie ere toekomt: mijn zoon Chrisjan Kottelenberg bracht me in een stoomcursus de benodigde digitale en technische handgrepen bij om deze film te kunnen maken.